اختراع آسانسور و کاربرد آن از گذشته تاکنون

آسانسور یا لیفت به عنوان یک وسیله حمل و نقل عمومی در ساختمان‌ها و برج‌ها به کار می‌رود. این اختراع برای اولین بار در دهه ۱۸۵۰ میلادی توسط یک مهندس انگلیسی به نام اسحاق نیوتن ساخته شد. در آن زمان، آسانسور با استفاده از اصطکاک و قوانین فیزیکی پایه رویه‌ی درجا و روان شدن به بالا یا پایین می‌رفت.

با پیشرفت فناوری، آسانسورها در حال حاضر با سیستم‌های هیدرولیکی، برقی و ترکیبی کار می‌کنند و به راحتی می‌توانند در برج‌های بلند و ساختمان‌های پیچیده نصب شوند. کاربردهای آسانسورها در حمل و نقل افراد و موارد دیگر از جمله حمل و نقل بار و اشیاء، حمل و نقل داروها و تجهیزات پزشکی، حمل و نقل دستگاه‌های کامپیوتر و ابزار الکترونیکی و همچنین ارتباط بین طبقات در ساختمان‌های مناهیل استفاده می‌شوند. همچنین، ارتقای اقلیم شهری، کاهش هزینه‌های حمل و نقل و کاهش زمان سفر نیز از مزایای آسانسورها است.

نحوه کار آسانسور

نحوه کار بالابر ها ساده است. آسانسور به وسیله کابینی متصل به یک سیستم بالابر و کابلی که به یک جعبه فرمان برای دستورات حرکت و توقف کابین وصل می باشد تشکیل شده است.

البته این یک دستور کار بسیار ساده از این وسیله بود و برای بالابرهای مدرن امروزی سیستم مکانیکی پیشرفته ای برای تشخیص وزن کابین و مسافر و موارد ایمنی وجود دارد. قطعات اصلی سازنده بالابر به این شرح است:

1- کابین: اتاقکی فلزی است که برای حمل بار یا مسافر است.

2- وسایل تعلیق کابین و وزنه های مخصوص : وسایل تعلیق یا محرک آسانسور شامل موتور الکتریکی، گیربکس، ترمزها، فلکه کششی یا دنده زنجیر، شاسی، کوپلینگ، محور ها است و برای حفظ تعادل آن از سیم بکسل فولادی یا زنجیر استفاده می کنند.

3- سیستم ایمنی : یک وسیله ایمنی برای توقف خودکار آسانسور در صورت بروز هر گونه خرابی اعم از شل شدن سیم بکسل، بر هم خوردن سرعت حرکت بالابر و … است که در موتورخانه آسانسور وجود دارد.

4- چاه بالابر : فضای کاملا سرپوشیده یا نیمه سرپوشیده از کف چاله تا سقف است و در آن کابین بالابر، وزنه تعادل، ریل های راهنما، درب طبقات و ضربه گیر ها وجود دارد.

5- ضربه گیر : در صورتی که کابین و وزنه های تعادل از مقدار مجاز در چاه آسانسور پایین تر روند ب استفاده از ضربه گیرها از برخورد خشن و ناگهانی کابین به کف جلوگیری می شود. ضربه گیر ها از جنس های مختلفی مانند پلی یورتان، فنر و روغن ساخته می شوند که استفاده از هر کدام به کاربری بالابر بستگی دارد.

6- تجهیزات الکتریکی : میکروسوئیچ آسانسور ، تجهیزات ایمنی و سیستم های روشنایی در این دسته قرار می گیرند. از میکروسوئیچ آسانسور برای تشخیص طبقات و همچنین تشخیص حداقل و حداکثر ارتفاع مجاز حرکت کابین در چاه بالابر استفاده می شود.

7- ترمز ها : در صورت قطع برق کلی ساختمان یا قطع برق در سیستم کنترل، با استفاده از ترمزها حرکت کابین را متوقف می کنند. ترمز بالابر باید قادر باشد تا در همان لحظه و به صورت آنی سیستم را متوقف کند. به همین دلیل از ترمزهای اصطکاکی الکترومغناطیسی در بالابر استفاده می کنند.

انواع آسانسور

از نظر ساختمان و مشخصات فنی بالابرها به سه دسته مغناطیسی، هیدرولیک و کابلی تقسیم می شوند و از لحاظ کاربرد برای حمل بار و مسافر، خدماتی و خودروبر استفاده می شوند. آسانسورهای هیدرولیک و کابلی دو مورد پر استفاده و رایج هستند.

در بالابر های هیدرولیکی بار به وسیله فشار پمپ های هیدرولیک به مخزن جابه جا می شود. اجزا تشکیل دهنده این بالابر از سه قسمت مخزن روغن، پمپ یا تلمبه که به وسیله موتور الکتریکی کار می کند و دریچه ای که بین سیلندر و مخزن قرار می گیرد تشکیل می شود.

نحوه کار این بالابرها به صورت خلاصه به این شکل است که تلمبه روغن موجود در مخزن را به سیلندرها منتقل کرده و باعث حرکت پیستون و در نتیجه کابین بالابر به سمت بالا می شود. هنگامی که کابین به طبقه مورد نظر نزدیک شود با استفاده از میکرو سوئیچ مخصوص آسانسور کابین در آن طبقه توقف می کند و پمپ هیدرولیک قطع می شود.

در صورتی که آسانسور بخواهد به سمت پایین برگردد پیغامی به دریچه فرستاده شده و بعد از باز شدن دریچه روغن مجددا به درون سیلندر برمی گردد. طرز کار این آسانسورها ساده است اما اشکالاتی هم در آنها وجود دارد.

از جمله برای ساختمان های بلند نیاز به پیستون بلندی برای جابه جایی کابین داریم، همچنین سیستم پمپ قادر به ذخیره انرژی پتانسیل برای حرکت رو به بالا نیست و باید از پمپ انرژی حرکتی خود را بگیرد.

در آسانسور های کابلی این مشکلات برطرف شده است. در این بالابرها کابین به وسیله یک سری کابل فولادی به یک وزنه تعادل متصل است و چرخ قرقره هم به موتور الکتریکی وصل شده.

چرخ قرقره در بالاترین طبقه بالابر به صورت ثابت قرار گرفته و به کمک سیستم کنترل موتور و میکرو سوئیچ آسانسور، کابین را بالا یا پایین برده و در طبقه مد نظر نگاه می دارد. از وزنه تعادل که وزنی معادل 40 درصد ظرفیت کامل آسانسور دارد برای ذخیره انرژی استفاده می شود.

در این بالابرها از چندین کابل فولادی (بین 4 تا 8 رشته) استفاده می کنند تا در صورتی که به هر دلیل یکی از کابل ها پاره شد، کابل های دیگر کابین را نگه دارند. در صورت حرکت ناگهانی یا سرعت بیش از حد کابین سیستم فرمان موجود در چرخ های قرقره مانع از حرکت می شوند. همچنین با استفاده از میکروسوئیچ های مخصوص که در کف چاه بالابر قرار می گیرند از برخورد کابین به کف چاله جلوگیری می شود.

به دلیل اشغال فضای نسبتا زیاد برای چاله و اتاق فرمان آسانسور، بالابرهای جدیدی اختراع شد که نیازی به موتورخانه ندارند. این آسانسور که به آن ارابه موسیقی یا machine room less هم می گویند به جای استفاده از موتورهای گیربکسی بزرگ و قدیمی از موتور کوچک و کم حجم اما قدرتمندی استفاده می کند.

این موتور کوچک در بالاترین نقطه چاه آسانسور بر روی ریل ها مستقر می شود و نصب آن سریع و آسان است. جالب است بدانید در این بالابرها سیستم ترمز لنتی حذف شده که هم باعث آلودگی کمتر محیط زیست و هم صرفه جویی در هزینه های تعمیر و نگهداری می شود.

در این بالابرها هم برای کنترل توقف کابین در طبقات از میکرو سوئیچ های آسانسور استفاده می کنند. جهت کسب اطلاعات بیشتر از طریق راه های ارتباطی زیر با کارشناسان ما در تماس باشید :